Λίμνη Μπλεντ: Ταξίδι στο όνειρο!

Κλείστε τα μάτια σας και φανταστείτε: Μια γαλαζοπράσινη λίμνη με ήρεμα νερά, περικυκλωμένη από τις επιβλητικές -και σχεδόν πάντα χιονισμένες- Ιουλιανές Άλπεις, δίπλα της το Μεσαιωνικό κάστρο που «κρέμεται» από τους απόκρημνους βράχους, και στο κέντρο της, το κατάφυτο νησάκι και το γραφικό εκκλησάκι με την πελώρια, πέτρινη σκάλα… Αν δεν είναι αυτό «όνειρο», τότε τι μπορεί να είναι;                   

«Επίγειος παράδεισος»: Πρόκειται για έναν τετριμμένο χαρακτηρισμό που προσδίδεται σε τουριστικούς προορισμούς. Στην περίπτωση, όμως, της λίμνης του Μπλεντ, αυτή και μόνο αυτή η φράση μπορεί να περιγράψει με ειλικρίνεια τα όσα αντικρίζει κανείς! Πρόκειται για στολίδι της Σλοβενίας (και ολόκληρης της Ευρώπης) και δεν είναι τυχαίο πως συγκεντρώνει χιλιάδες τουρίστες καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

 Φτάνοντας στο Μπλεντ:

Έχοντας αφήσει για μία μέρα πίσω μας την αγαπημένη Λιουμπλιάνα, και ταξιδεύοντας περίπου 50 λεπτά με το αυτοκίνητό μας (road trip γαρ!), φτάσαμε στην μικρή πόλη του Μπλεντ. Παρκάραμε στο ξενοδοχείο που θα μας φιλοξενούσε (Old Bled House), και περπατήσαμε τον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στη λίμνη.

Φτάνοντας στο τέρμα του, ανοίχτηκε μπροστά μας ένα τοπίο τόσο μαγικό, που για κάποια δευτερόλεπτα δυσκολευτήκαμε να πιστέψουμε πως είναι αληθινό! Η «δύναμη» της ομορφιάς του φυσικού τοπίου είναι τέτοια, που νιώθεις κεραυνοβολημένος. Και απλά, σταθήκαμε για λίγα λεπτά εκεί, σιωπηλοί και με το στόμα ανοιχτό, να θαυμάζουμε τη μητέρα φύση…

 Το παραμυθένιο νησάκι: 

Περικυκλωμένο από τα ήρεμα και πεντακάθαρα νερά της λίμνης, ένα νησάκι δεσπόζει στο κέντρο. Κατειλημμένο από εκατοντάδες δέντρα και την γοτθικού ρυθμού εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, το Blejski otok (Bled Island), αποτελεί τον βασικότερο πόλο έλξης των τουριστών.

Για να φτάσετε σε αυτό, θα πρέπει να επιβιβαστείτε στα παραδοσιακά, ξύλινα πλωτά βαρκάκια (pletna), που μοιάζουν πολύ με τις ιταλικές γόνδολες.

Στη δική μας περίπτωση, ο άστατος καιρός και η βροχόπτωση, μας ανάγκασαν να μεταφερθούμε εκεί με μηχανοκίνητο, κλειστού τύπου βαρκάκι, το οποίο βέβαια δεν μας στέρησε την ευκαιρία να απολαύσουμε το τοπίο και τα σκοτεινιασμένα νερά της λίμνης.

 

Με το που αποβιβαστήκαμε, νιώσαμε να είμαστε μέρος του casting από ταινία εποχής! Μπροστά μας, ψηλά δέντρα, σκέπαζαν το μονοπάτι προς τα σκαλιά που σε οδηγούν στο πίσω μέρος της εκκλησίας. Ο ναός είναι από μόνος τους εντυπωσιακός, καθώς φιλοξενεί γοτθικά και μπαρόκ στοιχεία, ενώ το 52 μέτρων καμπαναριό του σε προσκαλεί να το ανακαλύψεις.

Από εκεί, μπορείς να απολαύσεις το τοπίο με μια διαφορετική σκοπιά: Η πόλη του Μπλεντ απλώνεται πια μπροστά σου, και διακρίνεις τον περιμετρικό δρόμο της λίμνης, γεμάτο ανθρώπους, που είτε απολαμβάνουν τη βόλτα τους με τα πόδια και το ποδήλατο, είτε ρεμβάζουν ξαπλωμένοι στο γρασίδι.

Οι τοπικές παραδόσεις θέλουν τους επισκέπτες να χτυπούν την καμπάνα ελπίζοντας πως οι ευχές τους θα εισακουστούν, και τους γαμπρούς να ανεβαίνουν και τα 99 σκαλιά με τη νύφη στα χέρια τους!

 Το επιβλητικό κάστρο:

Εκατόν τριάντα μέτρα επάνω από την επιφάνεια της λίμνης, στέκεται αγέρωχο από το 1011 μ.Χ. το κάστρο του Μπλεντ (Blejski grad). Περπατώντας μέσα στο δασικό μονοπάτι, ανάμεσα σε πυκνά δέντρα για περίπου 20 λεπτά, φτάσαμε μπροστά από τις ψηλές του πύλες.

Μπαίνοντας στον περίβολο, αντικρίσαμε το γοτθικό ξωκλήσι και τα ιδιαίτερα «μπαλκονάκια» του κάστρου. Όταν σταθήκαμε πια στην άκρη τους, μείναμε να απολαμβάνουμε τη θέα με κομμένη την ανάσα: Η λίμνη στην πλήρη έκτασή της να αγκαλιάζει το νησάκι, και οι Άλπεις από πάνω τους, να θαυμάζουν και εκείνες μαζί με εμάς την ομορφιά του τόπου αυτού.

Η αλήθεια είναι, πως ο ρομαντικός «χαρακτήρας» της λίμνης και του νησιού, έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την άγρια ομορφιά του βραχώδους κάστρου και των μεγαλόπρεπων βουνοκορφών. Αλλά αυτό, αποτελεί κομμάτι της μαγείας του Μπλεντ!

   

Αφού χορτάσαμε το τοπίο, κατευθυνθήκαμε στους εσωτερικούς χώρους του κάστρου, στους οποίους φιλοξενούνται πολύ ενδιαφέρουσες εκθέσεις σχετικά με την τη ζωή στην περιοχή, από την αρχαιότητα μέχρι και τον Μεσαίωνα. Μάλιστα, στα εκθέματα συγκαταλέγονται προσωπικά και οικιακά αντικείμενα των αρχόντων που έγραψαν εκεί τη δική τους ιστορία (όπως μια μαρμάρινη μπανιέρα με επιχρυσωμένα πόδια και στρατιωτικές πανοπλίες).

Στο παραδοσιακό τυπογραφείο -που αποτελεί ένα από τα πλέον εντυπωσιακά σημεία του κάστρου-, είχαμε τη ευκαιρία να δούμε από κοντά τη δημιουργία βιβλίων και επιστολών, οι οποίες μάλιστα σφραγίζονται επί τόπου με το παραδοσιακό βουλοκέρι

Στην ουσία, το Μπλεντ είναι το μέρος που φανταζόμασταν ως παιδιά διαβάζοντας παραμύθια με κάστρα, βασιλιάδες, πριγκίπισσες και γενναίους στρατιώτες… Και ευτυχώς για εμάς, δεν υπάρχει μόνο στη φαντασία μας!

EXTRAS: Τα ραδιόφωνα στο Μπλεντ παίζουν Σάκη!

Εξαντλημένοι από την κούραση, αλλά με την ψυχή μας γεμάτη, αποφασίσαμε το βραδάκι να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη, και -ίσως- να πιούμε μια μπύρα. Η αλήθεια είναι, πως αν και σχετικά νωρίς, δεν είχαμε και πολλές επιλογές, καθώς τα περισσότερα μαγαζιά έκλειναν από νωρίς. «Πέσαμε» λοιπόν, επάνω στο Devil café and bar. Εντάξει, το όνομα από μόνο του μας «σκάλωσε» λιγάκι, αλλά είπαμε να το δοκιμάσουμε.

Ο εσωτερικός του χώρος ήταν τελικά πολύ καλός, με ψηλές μεσαιωνικές καμάρες, ανάλογα φωτιστικά, και μόνο μερικές «περίεργες» τοιχογραφίες με τον διάβολο, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι που να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα.

Ο κόσμος μέσα λιγοστός, οι τηλεοράσεις έδειχναν αγώνα του Champions League, και ακουγόταν ροκ μουσική. Ήπιαμε το ποτό μας και ήμασταν έτοιμοι να σηκωθούμε να πάμε στο μπαρ για να πληρώσουμε, ώσπου ξαφνικά, η μουσική αλλάζει και ακούμε από τα ηχεία δυνατά…

«Shake, shake, shake, shake, shake it
mi amor
Crazy for love
Give me some more
Shake, shake, shake, shake, shake it mi amor
Crazy for love
Give me some more
Forever!»

Έπαιζε Σάκη Ρουβά! Έκπληκτοι, κοιταχτήκαμε στα μάτια μεταξύ μας και, για μια στιγμή, πιστέψαμε πως ή κάποιος μας κάνει φάρσα, ή πέσαμε σε Έλληνα DJ! Κατευθυνόμενοι, λοιπόν, στο μπαρ για να πληρώσουμε, ρώτησα τον (αρχικά βλοσυρό) μπάρμαν: «Συγγνώμη, αλλά ποιος επέλεξε αυτό το τραγούδι;» για να μου απαντήσει γεμάτος χαρά και ενθουσιασμό «Oh, it’s summer music!» («Είναι τραγούδι του καλοκαιριού!). Βέβαια, εμείς φοράγαμε μπουφάν και έξω ακόμη έβρεχε…

Need to know:

• What:
  Λίμνη Μπλεντ
• Where:
  Σλοβενία
• How:
  Οδικώς από τη Λιουμπλιάνα (περίπου 60 λεπτά)
• Why:
  -Γιατί μοιάζει σαν να έχει βγει από παραμύθι
  -Για το καταπράσινο τοπίο του
  -Για να θαυμάσεις τις Ιουλιανές Άλπεις
  -Για την πανέμορφη λίμνη της και το νησάκι
  -Γιατί το κάστρο του Μπλεντ είναι το αρχαιότερο της Σλοβενίας
  -Γιατί μπορείς να κάνεις πολλές αθλητικές δραστηριότητες (ποδηλασία, πεζοπορία, κωπηλασία κ.α.)

Tips:

• Δοκιμάστε το διάσημο Bled Cream Cake: Σήμα κατατεθέν του Μπλεντ, το ομώνυμο κέικ, με στρώσεις κρέμας ανάμεσα σε λεπτή σφολιάτα. Θυμίζει πάρα πολύ το κλασικό μιλφέιγ, αλλά είναι σίγουρα πιο αφράτο και ογκώδες. Λέγεται πως η αυθεντική συνταγή κρατάτε ως επτασφράγιστο μυστικό από μία και μόνο οικογένεια του τόπου (δημιουργήθηκε το 1953 από τον πρώην διευθυντή του ζαχαροπλαστείου Hotel Park που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τη λίμνη), ωστόσο μπορείτε να το βρείτε σε όλα τα καταστήματα της περιοχής, που έχουν καταφέρει να το αντιγράψουν.
  
• Νυχτερινή ζωή: Η νυχτερινή ζωή της πόλης είναι περιορισμένη. Μόνο το καζίνο (το οποίο λειτουργεί από το 1927) μένει ανοιχτό όλο το 24ωρο, ενώ μόνο λίγα μπαρ μένουν ανοιχτά ως αργά.
• Που να φάτε: Υπάρχουν αρκετά εστιατόρια και ταβέρνες στην περιοχή, οι οποίες προσφέρουν πολύ καλό και σπιτικό φαγητό, ενώ μπορεί να βρει κανείς μέχρι και εστιατόρια πολυτελείας. Ωστόσο, επειδή η περιοχή είναι τουριστική, υπάρχουν και αρκετά «τυποποιημένα» μαγαζιά. Εμείς, κατευθυνθήκαμε στο Ostarija Peglez’n, μέσω του Trip Advisor, στο οποίο, παρά τον φολκλόρ διάκοσμό του, απολαύσαμε παραδοσιακές νοστιμιές και ζεστό ψωμί που μόλις είχε βγει από τον ξυλόφουρνο.
• Που να μείνετε: Ως ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της Σλοβενίας, το Μπλεντ διαθέτει καταλύματα που καλύπτουν όλες τις ανάγκες. Εμείς επιλέξαμε το Old Bled House. Αν και πλήρως ανακαινισμένο το 2016, είναι αυθεντικά παραδοσιακό και πολυτελές ταυτόχρονα. Η συμπαθέστατη νεαρή ιδιοκτήτρια φροντίζει να ετοιμάζει και να σερβίρει η ίδια το πρωινό στους πελάτες, κάνοντάς σε να νιώθεις λες και σε φιλοξενεί κάποιο φιλικό σου σπίτι.
  
• Αθληθείτε δίπλα στη φύση: Το Μπλεντ, όπως και το σύνολο της Σλοβενίας, είναι μια πόλη που έχει βαθιά μέσα της ριζωμένη την πράσινη συνείδηση και το ευ ζην. Το μαγευτικό αυτό τοπίο με την απαράμιλλη γεωμορφολογία, προσφέρεται για μεγάλη ποικιλία εξωτερικών δραστηριοτήτων, είτε μέσα στη λίμνη, είτε γύρω από αυτή, ή ακόμη και στις γύρω δασικές περιοχές.Μπορείτε να δοκιμάσετε: Την πεζοπορία, την ποδηλασία, την κωπηλασία, την ιππασία στη φύση, αναρρίχηση στις Άλπεις, το γκολφ,  Canyoning, αναρρίχηση σε πάγους, βόλτα με αερόστατο και πολλά πολλά ακόμη, ανάλογα και με την εποχή που θα το επισκεφτείτε.
  
• H πόλη του Μπλεντ: Απέχει 35 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Σλοβενίας, Λιουμπλιάνα, και 55χλπ από το αεροδρόμιό της. Η λίμνη, απέχει 4,2χλπ από τον σταθμό των τρένων.  Ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 8.171 κατοίκους (στοιχεία 2014).
  
• Φιλόξενος λαός: Όπως και στην υπόλοιπη Σλοβενία, έτσι και στο Μπλεντ, οι ντόπιοι είναι κατά πλειοψηφία ιδιαίτερα ευχάριστοι και εξυπηρετικοί. Επίσης, όλοι μιλούν πολύ καλά αγγλικά, συνεπώς δεν υπάρχει πρόβλημα στην επικοινωνία.
• Ηλεκτρονικό κερί: Μπαίνοντας στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ίσως να θελήσετε να ανάψετε ένα κεράκι για το καλό. Μπορείτε να το κάνετε, αλλά όχι με τον παραδοσιακό τρόπο! Δίπλα από την είσοδο της εκκλησίας, είναι τοποθετημένη μια συσκευή με πολλά λαμπάκια σε σχήμα κεριού. Εκεί, σαν σε ηλεκτρονικό παιχνίδι των παιδικών μας χρόνων, ρίχνεις το κέρμα των 0,50€, και τότε… το φωτάκι-λαμπάκι-κεράκι ανάβει για σένα… (ακριβώς το ίδιο το συναντήσαμε και σε ναούς στην Μπολόνια της Ιταλίας).
  
• Οι παραδοσιακοί «γονδολιέρηδες»: Το πατροπαράδοτο μεταφορικό μέσο από την ξηρά προς το νησί αποτελούν οι ξύλινες βαρκούλες pletna. Η ιστορία τους ξεκινά το μακρινό 1740, όταν η Μαρία Θηρεσία παραχώρησε σε 22 ντόπιες οικογένειες το αποκλειστικό δικαίωμα να μεταφέρουν τους προσκυνητές στο νησάκι του Μπλεντ. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι από τους «γονδολιέρηδες» έχουν ρίζες απευθείας από εκείνες τις 22 οικογένειες που ξεκίνησαν το επάγγελμα.