Πετώντας πέτρες ο ένας στον άλλο, δυο πανίσχυροι δράκοι, παλεύουν μεταξύ τους, μέσα στον χρόνο, μέχρι να επικρατήσει ένας εξ αυτών. Η αιώνια μάχη, που θυμίζει κάτι από… Game of Thrones, σύμφωνα με τη μυθολογία, διαδραματίζεται στη Δρακόλιμνη της Τύμφης, μέσα σε ένα εντυπωσιακό «σκηνικό», που συνθέτει η λίμνη μέσα στα βουνά, στα 2.000 μέτρα!
Λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά, το ξακουστό φαράγγι του Βίκου, ολοκληρώνει τη μαγεία που έχει δημιουργήσει με τόση τέχνη -ποιος άλλος;- η φύση!
Η περιπέτεια ξεκινά:
Μετά από τη διαδρομή 6 ωρών που ξεκίνησε πρωί-πρωί από το κέντρο της Αθήνας (και με τις 2 απαραίτητες στάσεις για… ξεμούδιασμα) φτάσαμε στα Ζαγοροχώρια. Διασχίζοντας την Αρίστη και το Πάπιγκο, μείναμε «κολλημένοι» στα παράθυρα του πούλμαν με τις εικόνες μοναδικής ομορφιάς που βλέπαμε. Περνώντας από παλιά γεφύρια, τον Βοϊδομάτη ποταμό, μέσα στην άγρια ομορφιά της φύσης, και έπειτα από αρκετές στροφές, καταλήξαμε στην αφετηρία της επερχόμενη περιπέτειάς μας, το Μικρό Πάπιγκο. Τα σακίδιά μας ήταν γεμάτα με τα απολύτως απαραίτητα για τη μία και μοναδική διανυκτέρευση που θα πραγματοποιούσαμε στο καταφύγιο, το οποίο βρίσκεται στα 1.950 μέτρα. Είχαμε μπροστά μας να καλύψουμε περπατώντας ένα ολόκληρο υψομετρικό χιλιόμετρο.
Μπαίνοντας στο μονοπάτι Ο3, «αγκαλιαστήκαμε» από την πυκνή βλάστηση, με θεόρατα κυπαρίσσια και πεύκα να περιορίζουν τη θέα προς τον ουρανό. Το έδαφος, δε, ελαφρώς σαθρό και αρκετά ανηφορικό εξ αρχής, δυσκολεύει λίγο την ανάβαση, ωστόσο η ομάδα ήταν εδώ, έτοιμη για την κατάκτηση του στόχου.
Όσο ανεβαίνουμε πιο ψηλά, η βλάστηση αρχίζει να αραιώνει, το σκηνικό να «αγριεύει» και τη θέση των ψηλών δέντρων παίρνουν τα πουρνάρια και οι απόκρημνοι βράχοι. Μετά από πορεία 2 ωρών ήδη, και με μία ενδιάμεση στάση στην τελευταία από τις 4 υπάρχουσες βρύσες για να αναπληρώσουμε το νερό στα παγούρια μας και δυνάμεις (1.700μ.), βρεθήκαμε στη διακλάδωση, που προς τα δεξιά σε κατευθύνει για την κορυφή Αστράκας (θα πάμε άλλη φορά!), και από την αριστερή -με την παντελώς ξεθωριασμένη από τις καιρικές συνθήκες πινακίδα- σε οδηγεί προς το καταφύγιο. Έχουμε μπροστά μας μία ακόμη ώρα ανάβασης.
Αγγίζοντας τα 1.950 μέτρα, καταφθάνουμε επιτέλους στο σημερινό μας «λιμάνι», που -ευτυχώς- είναι οργανωμένο, με αρκετές επιλογές για φαγητό. Τις εντυπώσεις, όμως, «κλέβει» ο εξωτερικός χώρος με τα πετρόχτιστα πεζούλια, που βρίσκονται εκεί για να μας ξεκουράσουν και να μας «αναγκάσουν» να αφεθούμε στην αγκαλιά του βουνού, και στην θαυμάσια θέα που προσφέρεται. Μάλιστα, από την πίσω μεριά, είναι ορατά αρκετά ορειβατικά μονοπάτια, όπως αυτό που θα μας οδηγήσει σε λίγες ώρες στην περίφημη Δρακόλιμνη.
Έτσι και έγινε. Στις 7.00 το επόμενο πρωί, είχαμε ήδη φορτώσει στις πλάτες τα σακίδιά μας, και πήραμε τον -αρχικά κατηφορικό, και στη συνέχεια ανηφορικό- δρόμο για να δούμε από κοντά το σημείο της… μεγάλης μάχης των δράκων!
Το «πλάνο» που αντικρίζανε τα μάτια μας, θύμισε ακόμη περισσότερο ταινία εποχής όταν βρεθήκαμε μπροστά σε 15-20 πανύψηλα αλόγα, τα οποία κινούνταν ελεύθερα στη μικρή πεδιάδα που έχει σχηματιστεί ανάμεσα στις κορυφές και απολάμβαναν την πρωινή δροσιά. Έπρεπε όμως να τα αφήσουμε πίσω μας, καθώς πλέον βρισκόμασταν πολύ κοντά στον στόχο μας.
Και να τη, μπροστά μας! Η μυθική Δρακόλιμνη της Τύμφης απλωνόταν εκεί, ανάμεσα σε πελώριες και απόκρημνες βουνοκορφές, στοιχεία που συνθέτουν σκηνικό που δεν μοιάζει βγαλμένο από Ελλάδα. Εκεί, σύμφωνα με τη μυθολογία, κατοικεί ο δράκος που παλεύει να εξοντώσει τον εχθρό του που ζει στην αντίστοιχη λίμνη του Σμόλικα, πετώντας του πέτρες και κορμούς δέντρων.
Και ακόμη και αν δεν εντυπωσιαστείς με την πρώτη ματιά, μια βόλτα γύρω από τη λίμνη, θα σε πείσει για την απαράμιλλη ομορφιά και τη μοναδικότητα του τόπου, με τον τεράστιο γκρεμό να βρίσκεται ακριβώς κάτω από τα πόδια σου. Θες δεν θες, εκεί συνειδητοποιείς που πραγματικά έχεις φτάσει! Και σε περίπτωση που δεν «χόρτασες» ορειβασία, το αχνό μονοπατάκι μπροστά σου σε οδηγεί στα 2.070 μέτρα, απ’ όπου αβίαστα αναφωνείς από ενθουσιασμό βλέποντας τη θέα: τη λίμνη στην πλήρη της έκταση, ανάμεσα στις ψηλές βουνοκορφές.
Σε καμιά περίπτωση η ανάβαση δεν ήταν εύκολη, και σαφώς απαιτεί μια τουλάχιστον καλή φυσική κατάσταση. Μετά από μία περίπου ώρα ξεκούρασης και εξερεύνησης στη λίμνη, ήρθε η ώρα της επιστροφής, με πορεία 5 ωρών και τελικό προορισμό το Μικρό Πάπιγκο.
Παίρνοντας βαθιές ανάσες και γεμίζοντας του πνεύμονές μας με καθαρό αέρα, αδειάσαμε το μυαλό μας από τους δικούς μας «δράκους» και τις έννοιες τις καθημερινότητας. Αντ’ αυτών, το γεμίσαμε με πανέμορφες εικόνες και ήχους της φύσης . Και μπορεί ο νους μας να ξεκουράστηκε, ωστόσο το σώμα (και κυρίως τα πόδια μας!) είχαν εξουθενωθεί. Αλλά ακόμη και γι’αυτό, η φύση μας προσέφερε απλόχερα την πιο απολαυστική λύση: Ποδόλουτρα στα κρύα νερά του ποταμού Βοϊδομάτη! Βουτώντας τα πονεμένα πόδια εκεί, μουδιάζεις από ανακούφιση…
Είχε φτάσει πλέον η ώρα να επισκεφτούμε το αποψινό μας κατάλυμα, στο χωριό Αρίστη, το οποίο μας περίμενε για να ξεκουράσει τα ταλαιπωρημένα σώματά μας. Εξάλλου, και η επόμενη μέρα θα ήταν μεγάλη, γεμάτη προκλήσεις. Το φαράγγι του Βίκου μας περιμένει!
Συνεχίζεται…
Need to know
- What:
Δρακόλιμνη Τύμφης (2.050μ. υψόμετρο) - Where:
Ζαγοροχώρια – Μικρό Πάπιγκο (Ν. Ιωαννίνων) - How:
Οδικώς μέχρι το Μικρό Πάπιγκο (διάρκεια περίπου 6 ώρες) - Why:
– Γιατί είναι η μεγαλύτερη δρακόλιμνη της Ελλάδος (έκταση 8 στρέμματα, σε υψόμετρο 2.000)
– Γιατί το τοπίο που προσφέρει είναι μοναδικό
– Μοναδικής ομορφιάς τοπία και πλούσια βλάστηση
– Γιατί αποτελεί ευκαιρία για εξορμήσεις στην ευρύτερη περιοχή των Ζαγοροχωριών, που αποτελούν στολίδια της φύσης
Tips
Τρίτωνες: Ποιοι είναι οι… πραγματικοί δράκοι που κατοικούν στις δρακόλιμνες
Πρόκειται για σπάνιο είδος σαλαμάνδρας, το οποίο συναντάται στις δρακόλιμνες. Ο αλπικός τρίτωνας εκτιμάται πως προέρχεται από την εποχή των δεινοσαύρων, καθώς η ανατομία του θυμίζει μικροσκοπικό δράκο (με το μήκος του, όμως, να μην ξεπερνά τα 20 εκατοστά), γεγονός που φαίνεται να ενέπνευσε τους ντόπιους για τη δημιουργία του μύθου.
Φρόντισε για το νερό σου!
Κατά τη διάρκεια της ανάβασης από το Μικρό Πάπιγκο μέχρι το καταφύγιο θα συναντήσεις 4 βρύσες. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να βασίζεσαι σε αυτές καθώς δεν έχουν πάντα νερό. Συνεπώς, φρόντισε να έχεις στο σακίδιό σου τουλάχιστον 1 λίτρο νερό.
Εφοδιάσου με τα απαραίτητα
Η ανάβαση στο βουνό απαιτεί σωστό εξοπλισμό, με κυριότερο «σύμμαχο» τα σωστά ορειβατικά παπούτσια και το κατάλληλο σακίδιο πλάτης. Μην ξεχνάτε, πως θα πρέπει να έχετε μαζί σας απαραίτητα αξεσουάρ, όπως γυαλιά ηλίου, καπέλα, αντιανεμικά, ρουχισμό κλπ, καθώς και μερικά σνακς που θα σας δώσουν δύναμη μέχρι το τέλος της διαδρομής .
Σεβασμός και υπευθυνότητα δίπλα στον γκρεμό
Όταν βρεθείτε κοντά στον εντυπωσιακό γκρεμό, δίπλα από τη Δρακόλιμνη, δείξτε υπευθυνότητα και μην υπερεκτιμάτε τις γνώσεις και τις δυνάμεις σας. Σταθείτε και απολαύστε το θέαμα σε ασφαλή απόσταση, καθώς δεν «χωρούν» επιπολαιότητες.
Τι είναι οι δρακόλιμνες;
Μπορεί σύμφωνα με τη μυθολογία οι δρακόλιμνες να αποτελούν τις κατοικίες δράκων, ωστόσο οι επιστήμονες έχουν διαφορετική άποψη! Ουσιαστικά, πρόκειται για απομεινάρια παγετώνων. Παράλληλα, η δρακόλιμνη της Τύμφης δεν είναι η μοναδική που βρίσκεται εντός των ελληνικών συνόρων, Πρόκειται όμως για τη μεγαλύτερη. Δρακολίμνες υπάρχουν επίσης στον Σμόλικα και στον Γράμμο.